- podszycie
- сущ.• обкладка• облицовка• подкладка• прокладка* * *☼ 1. подшивка ž;2. лес. подсад ♂, подлесок ♂+
2. podszyt
* * *с1) подши́вка ż2) лес. подса́д m, подле́сок mSyn:podszyt 2)
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
podszycie
Смотреть что такое "podszycie" в других словарях:
podszycie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. podszyć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}podszycie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. podszycieyć {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podszycie — n I 1. rzecz. od podszyć. 2. lm D. podszycieyć «to, co jest podszyte lub bywa przyszywane pod coś, co stanowi spodnią, podszytą warstwę czegoś» Futra z baranów używane są na podszycia do palt zimowych. 3. lm D. podszycieyć «warstwa roślinności… … Słownik języka polskiego
ПОДШИВКА — обшивка снизу горизонтальной или наклонной поверхности конструкции (Болгарский язык; Български) дъсчена таванна обшивка (Чешский язык; Čeština) podbíjení; podbití (Немецкий язык; Deutsch) Unterfütterung (Венгерский язык; Magyar) burkolat… … Строительный словарь
podszewka — ż III, CMs. podszewkawce; lm D. podszewkawek «tkanina podszyta pod jakąś część garderoby, podbicie; tkanina (zwykle jedwabna) używana na podszycie płaszczy, żakietów, czapek itp.» Atłasowa, jedwabna podszewka. Płaszcz na podszewce w kratę.… … Słownik języka polskiego
podszyć — dk Xa, podszyćszyję, podszyćszyjesz, podszyćszyj, podszyćszył, podszyćszyty podszywać ndk I, podszyćam, podszyćasz, podszyćają, podszyćaj, podszyćał, podszyćany 1. «przyszyć od spodu coś do czegoś; dać do czegoś podszewkę, podbicie, podbić czymś» … Słownik języka polskiego
podszyt — m IV, D. u, Ms. podszytycie; lm M. y → podszycie w zn. 3 … Słownik języka polskiego
puch — m III, D. u; lm M. y 1. «drobne, miękkie pióra o bardzo krótkiej stosinie i rozpierzchłych promieniach, tworzące podszycie piór pokrywowych u dorosłych ptaków i wyłączną osłonę ciała u piskląt; u ssaków: krótkie, miękkie, bezrdzeniowe włosy… … Słownik języka polskiego
runo — n III, Ms. runonie; lm D. run 1. «całość strzyży, zwłaszcza owczej, włosy wełniste pokrywające skórę zwierzęcia; skóra wraz z wełną» Gęste, rzadkie runo. ∆ Złote runo «według mitologii greckiej: cudowna skóra barania ze złotą wełną, strzeżona… … Słownik języka polskiego
